کد مطلب:27364 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:43

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا دين ، امري لازم و ضروري است ؟

انسان موجودي اجتماعي ؛ است يعني براي رفع نيازمنديهاي خود به كمك ، همكاري ديگران احتياج دارد . اين همكاري و نياز به اجتماع همان گونه كه بساري از مشكلات را حل مي كند ، در عين حال مشكلاتي را هم به وجود مي آورد ؛ زيرا افراد اجتماع به اقتضاي غريزه خودخواهي و نفع طلبي در هريك از شؤون اجتماع نصيب بيشتري از نصيب ديگران مي خواهد از همين جا كشمكش و درگيري بين افراد شروع مي شود ؛ به طوريكه هر زورمندي سعي مي كند ديگران را از ابتدايي ترين حقوق محروم سازد . در نتيجه به جاي حق و عدالت زور و استبداد بر مردم تحميل مي شود . بديهي است در چنين اجتماعي عدالت حاكم نخواهد بود . آنچه كه مي تواند به هرج و مرج در اجتماع خاتمه داده ، سروساماني به آن بخشد ، قانون است . البته قانوني كه بر پايه عدالت استوار باشد . قانوني كه بر اساس سعادت حقيقي بشر و مصالح واقعي او تنظيم شود . مسلم است اين قانون نمي تواند از سوي بشر وضع گردد بشري كه در شناخت خود و جهاني كه در آن زندگي مي كند ، اعتراف به عجز مي كند . انسان به رموز و اسرار جهان آفرينش آگاه نيست ؛ بنابراين نمي توان با علم محدود و ناقص خود قانوني تنظيم كند كه سعادت واقعي انسانها را تأمين نمايد . اين جاست كه بنابر حكم عقل بايد اين قانون فقط از طرف خدا تنظيم شود ؛ خدايي كه اين جهان را از روي نهايت علم و حكمت و قدرت آفريده و به تمام اسرار و رموز آن آگاهي كامل دارد ، خدايي كه دانش و بينش او بي انتهاست ، بايد قانون را وضع كند و به وسيله ي رسولان و پيامبران برگزيده ي خويش به مردم برساند .
خداوند تعالي پيامبران خويش را براي هدايت انسانها فرستاد ، كه اولين آنها حضرت آدم ( عليه السلام ) و خاتم آنها پيامبر ما حضرت محمدبن عبدالله ( ص ) است ، كه دين او اسلام ناسخ همه اديان و تا روز قيامت باقي است .
دين مقدس اسلام ، داراي معارف مختلفي است . برخي از اين معارف اصول معرفتي است ، مانند شناخت خداوند و اقرار به وحدانيت ، عدل ، حمت ، قدرت و ساير صفات كمال او ، و ايمان به پيامبران و امامان ( عليهم السلام ) و اعتقاد به معا . و برخي از اين معارف احمام و قوانين است ؛ مانند احمامي از قبيل نماز ، روزه ، حج ، زكات ، خمس ، جهاد و . . .